مشاهده کن

آینالی چارشی (بازار آینالی(

بازار آینالی که در خیابان بازار (چارشی) در مرکز چاناککاله قرار دارد، نام آن در ترانه ها هم ذکر شده و یکی از نمادهای مهم این شهر است. تاریخ مکتوب شناخته شده بازار که اولیا چلبی، یکی از جهانگردان مشهور قرن هفدهم، در نوشته هایش به آن اشاره کرده است، به عبدالحمید، سلطان عثمانی در قرن 19 میلادی برمی گردد. این بازار که تصور می شود توسط ایلیا هالیو، یکی از خانواده های مشهور یهودی چاناککاله بازسازی شده است، در جریان نبردهای چاناککاله آسیب دیده و پس از انجام مرمت های مختلف بازگشایی شد. در گذشته در بازار دکان هایی وجود داشت که مهار و اشیای زینتی برای اسب ها می ساخت. اعتقاد بر این است که نام «بازار آینالی» به دلیل فروش «چشم بند اسب» که به نام «آینا» گفته می شده، در بازار به عنوان نوعی قیاس به کار رفته است.

اسب تروا

افسانه های حماسی ایلیاد و اودیسه هومر که در قرن هشتم پیش از میلاد در ازمیر کنونی (اسمیرنای باستان) در سواحل آناتولی غربی زندگی می کرد، بر اساس یک سنت شفاهی است که به 2000 سال پیش برمی گردد. اساطیر «نبرد تروا» و سرنوشت کسانی که در این جنگ شرکت کرده اند تا به امروز با ابیات ایلیاد و اودیسه زنده مانده اند.

ایلیاد هومر در سال نهم جنگ زمانی آغاز می شود که آشیل خشم عمیقی نسبت به آگاممنون فرمانده کل ارتش های آخه ای ها پیدا می کند و به همین دلیل جنگ را رها می کند و به پادگان خود عقب نشینی می کند. با بازگشت آشیل به جنگ به دلیل مرگ بهترین دوستش پاتروکلوس و جنگ او با هکتور پسر پریامو پادشاه تروا و کشتن او، و کشیدن جنازه او که به ارابه اش بسته شده بود، به دور دیوارهای تروا، و در نهایت با تحویل جسد هکتور به پدرش پادشاه پریاموس، از روی ترحم، به پایان می رسد.

اسب تروا، موضوع افسانه پاریس و هلن، باهوش ترین ترفند جنگی تاریخ بود که توسط اودیسه، فرمانده آخه ای ها، برای تصرف شهر تروا برنامه ریزی شده بود.

به عنوان نمادی از شهر باستانی تروا، اسب به ارتفاع 5/12 متر در ورودی شهر توسط هنرمند ترک عزت صنم اوغلو در سال ۱۹۷۵ با استفاده از چوب درختان کاج آورده شده از کوههای غاز طراحی شد.

همچنین شما می توانید اسب مورد استفاده در فیلم تروا که در سال ۲۰۰۴ با الهام از جنگ تروا ساخته شد، را در مرکز استان چاناککاله ببینید. علاوه بر اسب چوبی در زمانی که شما از تروا بازدید می کنید، هر دو لزوما در عکس های یادگاری بازدید کنندگان گنجانده شده است.

موزه دریایی

موزه دریایی چاناککاله که در سال ۱۴۵۲ در منطقه باریک تنگه به منظور دفاع از استانبول ساخته شد، در قلعه چمنلیک قرار دارد. این موزه، یک موزه نظامی است که برای تامین نیازهای اطلاعاتی جنگ های دریایی و زمینی سال ۱۹۱۵ تأسیس شده است. این موزه که تحت فرماندهی نیروی دریایی فعالیت می کند، لوازمی که در میدان جنگ یافته شده و وسایل شخصی که توسط مردم اهدا شده، به نمایش گذاشته شده اند.

موزه پیری رئیس

همچنین یک موزه و یک گالری به نام جغرافی دان، ملوان، دانشمند و دریاسالار پیری رئیس گالیپولی، که یکی از مهم ترین نقشه برداران جهان است و در قرن ۱۶ میلادی زندگی می کرد، وجود دارد.

موزه علوم دریایی پیری رئیس یک موزه خصوصی در داخل دانشگاه هجده مارس چاناککاله و زیر نظر وزارت فرهنگ و گردشگری است و دارای مجموعه ای غنی از هزاران موجود دریایی از صدها گونه مختلف می باشد.

قلعه گالیپولی که سازه آن مربوط به دوران بیزانس است و در قرن ۸ ساخته شده است و امروزه بقایای آن در ساحل دریا دیده می شود، نیز میزبان گالری پیری رئیس است. در این موزه نیم تنه ها، نقاشی ها و نقشه هایی وجود دارد که ملوان معروف را که اهل گالیپولی شناخته می شود به تصویر می کشد. نقشه هایی که در سال ۱۵۱۳ در گالیپولی کشید و تنها یک بخش آن که شامل آمریکای شمالی و اقیانوس اطلس می شود، با توجه به وضعیت و شرایط علم نقشه برداری در قرنی که در آن زندگی می کرد، اهمیت این نقشه ارزشمند که به مراتب از سن آن فراتر می رود و حتی امروز همچنان مورد تحسین قرار می گیرد، بسیار آسان تر درک می شود.

خرابه های تروا

قدیمی ترین سکونتگاه های تروا که دارای ساختار باستان شناسی پیچیده و غنی با ۱۰ لایه مختلف شهری از دوره های مختلف است، به 3000 سال پیش از میلاد برمی گردد. این منطقه منحصر به فرد که تا سال ۵۰۰ پس از میلاد سکونتگاه های بی وقفه ای داشت، به ساکنان اجازه داد تا در آن زمان تمام تجارت از دریای اژه تا دریای سیاه را کنترل کنند.

تروا شهری مهم در درک توسعه اولیه تمدن اروپا است. همچنین به دلیل سهم آن در اثر هنری هومر به نام ایلیا و نیز هنر خلاق از اهمیت فرهنگی برخوردار است.

تروا که در دامنه کوه غاز، در مرزهای استان چاناککاله قرار دارد، در سال ۱۹۹۶ پارک ملی اعلام شده و در سال ۱۹۹۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو گنجانده شده است.

شهر باستانی تروا که بیشتر در میان مردم به خاطر اسب تروا شناخته می شود، در غرب روستای توفیکیه در شهرستان مرکزی چاناککاله قرار دارد.

تروا که در لبه خلیجی قرار دارد که نهرهای کارامندرس(Skamender) و دومرک در آن ریخته می شوند، گفته می شود که در سال های اولیه تاسیس خود بسیار نزدیک به دریا بوده است و در نهایت به دلیل آبرفت های حمل شده توسط رودخانه کارامندرس از دریا دور شده است. این شهر که در اثر جنگ و بلایای طبیعی در طول هزاران سال ویران و بارها بازسازی شده است، در اثر دور شدن از دریا به تدریج اهمیت خود را از دست داده و متروکه گردیده است.

در منطقه ای که از قرن ۱۶ میلادی مورد بازدید مسافران قرار گرفت، در نتیجه حفاری ها مشخص شد که لایه های شهر به دلیل استفاده از آجرهای گلی در سازه ها بر روی یکدیگر انباشته شده اند.

باشکوه ترین سازه های مگارون که پیشگام معابد باستانی بوده اند، از 3000 سال پیش از میلاد در تروا دیده شده اند. علاوه بر این، از سال ۲۵۰۰ پیش از میلاد که هنوز آهن شناخته نشده بود، در تروا دیوار چینی هایی با تکنیک برش سنگ پیدا شده اند.

موزه تروا

ساختمان جدید موزه که با درکی از موزه های مدرن طراحی شده است، «موزه ترویا» نام گرفته و در تاریخ ۱۰/۱۰/۲۰۱۸ به روی بازدیدکنندگان باز شده است. موزه ترویا در داخل مرزهای روستای توفیکیه در شهرستان مرکزی استان چاناککاله، در ورودی شهر باستانی تروا قرار دارد که یونسکو در سال ۱۹۹۸ آن را در فهرست میراث فرهنگی جهانی قرار داد.

این موزه در قطعه ای که اندازه آن تقریباً 90000 متر مربع است، شامل ۱۲۷۶۵ متر مربع محل نمایش، انبار، واحدهای اداری، امکانات اجتماعی در فضای سرپوشیده موزه و ۳۷۲۵۰ متر مربع محوطه نمایش، چشم انداز و بازدید رو باز می باشد.

در موزه تروا که در ۱۰/۱۰/۲۰۱۸ به روی بازدیدکنندگان افتتاح شد، زندگی و تاریخ باستان شناسی تروا و فرهنگ های آن که اثر خود را در منطقه تروا که با حماسه ایلیاد هومر ساخته بود، از طریق آثاری از حفاری ها بازگو می شود.

بازدیدکنندگان در حالی که از موزه بازدید می کنند، داستانی را دنبال می کنند که به هفت عنوان تقسیم شده است: باستان شناسی منطقه تروا، عصر برنز تروا، حماسه ایلیاد و نبرد تروا، تروا و ایلیون در دوران باستان، دوران روم شرقی و عثمانی، تاریخ باستان شناسی و آثار تروا است.بازدیدکنندگان می توانند با بالا رفتن از یک سطح شیب دار به هر طبقه نمایشگاهی برسند. در باند گردش که منطقه ورودی موزه است و بر موضوع تروا و اطراف آن تمرکز دارد، علوم باستان شناسی، باستان شناسی و روش های قدمت باستان شناسی، اصطلاحات، نمودارها، طراحی ها، متون و روش های تعاملی توضیح داده می شود تا جهت دهی به بازدید کننده قبل از طبقات متداوم نمایشگاه فراهم شود.

روستای توفیکیه / روستای باستانی

روستای توفیکیه که نزدیک ترین سکونتگاه به تروا است، یک روستای باستانی است که نگهداری آثاری از تاریخ منحصر به فرد تروا را بر عهده دارد و روح آن دوره را با تمام ویژگی هایش منعکس می کند.

بازدید ها از شهر باستانی تروا، همان قدر که مردم را با زیبایی های اساطیری، فرهنگی و طبیعی احاطه می کند، همچنین با ویژگی هایی که دوره تروا را زنده می کند، همچون استراحت های دلپذیر در طول گشت و گذار و خرید میوه و سبزیجات ارگانیک، با اهداف تغذیه ای نیز طراحی شده است.

مزار شهدای هنگ 57 پیاده نظام

مزار شهدای هنگ 57 پیاده نظام و یادبود آن؛ این بنا در ۱۲ دسامبر ۱۹۹۲ ساخته شده است. این مزار شهدا نمادین بوده و مزار شهدای واقعی در انتهای جنوبی تپه بمب، در درون دره چاتالدره قرار دارد.

هنگ 57؛ نیروهای ترکیه بودند که برای اولین بار از پیشروی سربازان آنزاک در جبهه آریبورنو استقبال کرده و آن را دفع کردند. در این جبهه ویژگی های رهبری و شجاعت سرهنگ دوم مصطفی کمال پدیدار شد.

مزار شهدای هنگ 57 از سنگ کوثر ساخته شده است که معمولاً در کاروانسراهای سلجوقی و عثمانی مورد استفاده قرار می گرفت. درست در مقابل ورودی، نقش برجسته ای وجود دارد که ضد حمله هنگ 57 در ۲۵ آوریل ۱۹۱۵ را نشان می دهد.

خلیج آنزاک

خلیج آنزاک هر سال به طور مرتب مورد بازدید شهروندان استرالیایی و نیوزیلندی قرار می گیرد.

این خلیج که سربازان استرالیایی و نیوزیلندی در ۲۵ آوریل ۱۹۱۵ از آن حمله کردند، ۶۰۰ متر طول دارد. گردشگران (ANZAC) استرالیایی و نیوزیلندی هر سال از هزاران کیلومتر دورتر برای بزرگداشت اجداد خود در ساعات صبح طی مراسم سپیده دم صبحگاهی، به چاناککاله می آیند.

بنای یادبود جنک باییر

در جنک باییر ۳ بنای یادبود ترک وجود دارد. جدیدترین این بناها مجسمه برنزی آتاتورک است که درست در کنار بنای یادبود نیوزیلند قرار دارد. در بخش قائده مجسمه، تکه ترکشی که در ۱۰ اوت ۱۹۱۵ به سینه سرهنگ مصطفی کمال برخورد کرد و ساعت بالای قلبش که او را نجات داد، از قول خودش توصیف می شود.

این جبهه یکی از خشن ترین و خونین ترین جبهه های جنگ چاناککاله است. پنج «کتیبه یادبود» که به نام قهرمانی و شهدای مان ساخته شده در اینجا نصب شده است.

مرکز معرفی حماسه چاناککاله

مرکز معرفی حماسه چاناککاله در ۷ ژوئن ۲۰۱۲ افتتاح شد تا برای همیشه نبردهای چاناککاله را به یاد بیاورد که داستان های بی سابقه ای از قهرمانی در آن رخ داده است.

در دو سالن از ۱۱ سالن مختلف انیمیشن که با تکنیک های شبیه سازی پیشرفته تأسیس شده اند، نمایش سه بعدی نشان داده شده و بخش های مهمی از نبردهای چاناککاله با استفاده از سکوهای متحرک در سه اتاق جداگانه توضیح داده می شوند. همچنین به هفت زبان مختلف (انگلیسی، آلمانی، فرانسوی، روسی، ژاپنی، ایتالیایی و عربی) برای بازدیدکنندگان توضیح داده می شود.

همچنین یک سالن نمایشگاه دو طبقه که در آن ژرفانماها و لوازم مورد استفاده در نبردهای چاناککاله به نمایش گذاشته می شوند، کتابخانه ای که آثار منتشر شده مربوط به نبردهای چاناککاله در آن جمع آوری می شود، و یک بخش اشیای سوغاتی نیز وجود دارد.

روایت موزه که با وضعیت امپراتوری عثمانی پیش از جنگ در سال ۱۹۱۴ و چگونگی سوق یافتن آن به جنگ آغاز شده، داستان کشتی مین گذار نصرت، طرح های نبرد نیروهای متفقین، انیمیشن سه بعدی قهرمانی سرجوخه سعید در حصار روملی مجیدیه، طرح های نبردهای زمینی شرح داده شده بر روی نقشه سه بعدی، همراه با تصاویر جنگی آن دوره با تکنیک ویژه، و نمایش هایی که مکالمه مصطفی کمال با یک سرباز در خط مقدم را بازسازی می کند.

یک منطقه نمایشگاهی که بیش از دو طبقه گسترش یافته تأسیس شده است و اشیاء مانند سلاح، ابزار، تجهیزات، وسایل شخصی و نامه های مورد استفاده در نبردهای چاناککاله را به نمایش گذاشته است. یادگاری ها و اشیایی از نبردهای چاناککاله در سالن نمایشگاه به نمایش گذاشته می شود. علاوه بر این، نقش برجسته هایی که صحنه هایی از نبردهای چاناککاله را به تصویر می کشند، دیوارهای نمایشگاه را تزئین می کنند.

مرکز معرفی حماسه چاناککاله به لحاظ استفاده از فیلم و هولوگرام همزمان با هم اولین مرکز در جهان می باشد.

شهر باستانی اسکندریه تروا

شهر اسکندریه تروا در سال ۳۱۱ پیش از میلاد تحت عنوان آنتیگونیا تأسیس شد و پس از ۳۰۶ پیش از میلاد به یاد اسکندر کبیر به نام اسکندریه تروا نامگذاری شد. شهر اسکندریه تروا در سال ۳۱۱ پیش از میلاد تحت عنوان آنتیگونیا تأسیس شد و پس از ۳۰۶ پیش از میلاد به یاد اسکندر کبیر به نام اسکندریه تروا نامگذاری شد. با توجه به موقعیت آن به عنوان بندر تماس بین اروپا و آسیا، حتی به عنوان پایتخت امپراتوری روم در نظر گرفته شده است.

ایده های مشابهی نیز توسط امپراتور کنستانتین پیش بینی شده بود، اما در پایان تصمیم گرفته شد که پایتخت امپراتوری استانبول (کنستانتیناپولیس) باشد.

جان گرفتن مجدد این شهر با آگوستوس، امپراتور روم صورت گرفت. در اواسط قرن اول پیش از میلاد، آگوستوس در اینجا مستعمره ای برای سربازان بازنشسته رومی تأسیس کرد و از تبدیل شهر به کلان شهر رومی حمایت کرد.

یکی دیگر از دوران طلایی این شهر در قرن دوم پس از میلاد بود. یکی از ثروتمندترین افراد جهان باستان، هرودس آتیکوس، از اهالی آتن، یک آبراه عظیم ساخت که از کوه چیعری تا اسکندریه تروا می رسید.

در شرق این شهر دروازه نندریا قرار دارد که با حیاط داخلی گرد و دو برج در دو طرف آن و دروازه آبی عظیم، که به لحاظ تاریخی به قرن ۳ پیش از میلاد برمی گردد.

سفر پولس رسول برای گسترش مسیحیت به اروپا در سال ۵۲ پس از میلاد از بندر این شهر آغاز شد.

حمام بزرگ این شهر در سال ۱۳۵ پس از میلاد به همراه آبراه ساخته شد. این ساختمان که بخش عمده ای از آن تا سال ۱۸۰۹ برپا بود، بر اثر زمین لرزه تخریب شد. این ساختمان یکی از بزرگترین سازه های حمام دوره امپراتوری روم در آناتولی است.

در بالاترین نقطه شهر، یک تئاتر عظیم در دوره هلنیستی ساخته شده است. این تپه نماهایی از نندریا در کوه چیعری در شرق، جزیره لسبوس (میدیلی) در جنوب، تندوس (بوزجادا) در غرب و تنگه چاناککاله (داردانل) در شمال قرار دارد را ارائه می دهد.

خرابه های آپولون اسمینتیون

بقایای یک سکونتگاه ماقبل تاریخ با قدمت حدود 5000 سال پیش از اسلام در مکان مقدس آپولون اسمینتوس (Smintheion) شناسایی شده است. مکان مقدس آپولون اسمینتوس (Smintheion) در ۱۰۰ کیلومتری جنوب چاناککاله، در روستای گولپینار در شهرستان ایواجیک واقع شده است.

این منطقه غنی از آب، از آب های زیرزمینی تغذیه می شود. در عصر هلنیستی که معبد ساخته شد، نیز فراوانی آب در منطقه نماد فرقه آپولون است. خدای آپولون همیشه برای پیشگویی به آب نیاز داشته است. بنابراین احتمالا به این دلیل است که معبد باید در این منطقه تأسیس می شد.

مکان مقدس آپولون اسمینتیون دومین مکان مقدس تروا پس از معبد آتنا در ترویا است. اهمیت آن این است که تنها نمونه ای است که با نماد موش در میان فرقه های شناخته شده آپولون در آناتولی مطرح می شود. آپولون اسمینتوس در منطقه تروا به عنوان خدایی ظاهر شد که کشاورزان را از موش ها محافظت می کرد.

آسوس

آسوس شهری بندری باستانی است که در ۸۷ کیلومتری جنوب چاناککاله، در مرزهای روستای بهرامکاله در شهرستان ایواجیک واقع شده است. در آسوس که به عنوان شهر فلسفه نیز شناخته می شود، ارسطو، فیلسوف معروف عصر اول، برای یک مدت زندگی می کرده است؛ او همچنین تحقیقات مهمی در موضوعات جانور شناسی، زیست شناسی و گیاه شناسی انجام داده است.

بخش قابل توجهی از دیوارهای ۴ کیلومتری اطراف شهر امروزه هنوز پابرجا هستند. معبد آتنا که در آکروپولیس قرار دارد یکی از قدیمی ترین معابد دوری در آناتولی است که در عصر کهن ساخته شده است.

در میان این ویرانه های تاریخی در آکروپولیس، معبد آتنا مناسب ترین مکان برای تماشای منظره باشکوه خلیج ادرمیت در غروب آفتاب است.پایین تر از آکروپولیس می توان به آگورا (بازار)، ژیمناسیوم (مرکز تربیت بدنی و فکری)، تئاتر، بولوتریون (ساختمان شورای شهر) و نکروپولیس (گورستان باستانی) اشاره کرد. بخش عمده تئاتر که ظرفیت 4000 تماشاگر را دارد، محافظت شده است. در گوشه شمالی آکروپولیس مسجد تک گنبدی ساخته شده توسط سلطان مراد اول عثمانی در قرن 14 وجود دارد.

پارک طبیعی چشمه ایازما

تاریخچه منطقه بایرامیچ که شامل پارک طبیعی چشمه ایازما است، به پادشاهی تروا بر می گردد. اگرچه بایرامیچ و شهرک های اطراف آن متعلق به دورانی نزدیک تر هستند، اما بقایای بسیار کمی وجود دارد که تا به امروز بر جای مانده و قابل بازدید و دیده شدن باشد.

ایازما نامی است که توسط مسیحیان ارتدوکس به چشمه ها یا منابع آبی داده می شود که مقدس تلقی می شوند. این نامگذاری تا به امروز ادامه داشته و هنوز نیز رواج دارد. این چشمه که پارک طبیعی چشمه ایازما از روی آن نامگذاری شده است، از آن زمان که توسط مسیحیان نامگذاری شده است، همچنان ایازما نامیده می شود.

باباکاله

باباکاله جزو شهرستان ایواجیک چاناککاله می باشد. از نظر جغرافیایی نوک ترین نقطه قاره آسیا، بزرگترین قاره جهان است.

درست مثل کاپو دا روکا، جایی که قاره اروپا به پایان می رسد، می توان بازدید شما را با گواهی نامه ای در باباکاله مستند کرد.

قلعه باباکاله که آخرین قلعه ساخته شده توسط امپراتوری عثمانی است نیز می تواند در باباکاله بازدید شود. باباکاله با رنگ دریا، بافت تاریخی و منظره باشکوهی که از دیوارهای قلعه آن دیده می شود، ارزش بازدید دارد.

بوزجادا

بوزجادا، که قبلا به عنوان Tenedos شناخته می شد، در 4 مایل دریایی از سرزمین اصلی (اسکله گییکلی)، با خانه ها و خیابان های آن با بافت معماری قدیمی، دریای لاجوردی، سواحل شنی آرام، تپه های معطر با آویشن، تاکستان هایی که در آن شراب هایی لذیذ تولید می شود، همانند بهشتی می باشد. اینجا جزیره ای است که شما می توانید دوازده ماه از سال از آن بازدید نموده به تماشای غروب آفتاب از غربی ترین نقطه جزیره که در آن بادنماها و فانوس ها واقع شده، نشسته، پیاده روی و دوچرخه سواری در جاده های نه چندان ناهموار، موج سواری، بادبادک بازی در ساحل چمنزار، کاوش در کف دریا در خلیج، که یکی از مهم ترین نقاط غواصی دریای اژه است، بپردازید.

اگرچه دقیقاً معلوم نیست قلعه بوزجادا که با نزدیک شدن به جزیره با هشت نشانه زودیاک و عظمت خود، توجه را به خود جلب می کند، توسط چه کسی ساخته شده است، مشخص شده است است که از زمان ونیزی ها، جنوائی ها و بیزانس مورد استفاده قرار گرفته است.

در فضای داخلی قلعه نمایشگاهی از آثار تاریخی و قوم شناسی مربوط به بوزجادا وجود دارد.

گوکچه ادا

گوکچه ادا که حدود هشت برابر بوزجادا به عنوان بزرگترین جزیره ترکیه است، می توان با کشتی از بندر کاباتپه به آن رسید. جزیره ایمرز که با این نام تا سال ۱۹۷۰ مورد استفاده قرار می گرفت، عنوان «آخرین جایی که خورشید غروب می کند» را دارد زیرا غربی ترین نوک ترکیه در اژه شمالی است. این جزیره که قدمت آن به 7000 سال پیش از میلاد برمی گردد، بازدیدکنندگان را مجذوب معماری روستایی باستانی، کلیساها و خیابان های سنگفرش خود می کند، جایی که با آثار یافت شده در این جزیره، می دانیم سکونت بی وقفه ای وجود داشته است.

گوکچه ادا، جزیره ای است که به دلیل تنوع در گیاگان و زیاگان و فراوانی منابع آب، به دلیل غنای حیات طبیعی خود مشهور شده است. کشاورزی زیتون، فعالیتی است که به گذشته های دور برمی گردد. می توان درختان زیتون ۳۰۰ تا ۴۰۰ ساله را در این جزیره دید. در سال های اخیر توسعه کشاورزی ارگانیک نقش مهمی در آینده جزیره داشته است.سواحل گوکچه ادا که به عنوان یکی از پاک ترین دریاها در ترکیه شناخته می شود، برای شنا، غواصی و موج سواری بسیار ایده آل هستند. گوکچه ادا به لطف آب و هوای بادخیز و ساختار جغرافیایی منحصر به فرد خود یکی از مراکز پیشرو موج سواری، نه تنها در ترکیه بلکه در جهان، محسوب می شود.

محراب زئوس

هومر در حماسه ایلیاد ذکر می کند که خدایان در کوه ایدا زندگی می کردند و نبرد تروا را از اینجا تماشا و حکومت می کردند. در این حماسه همچنین آمده است که زئوس، خدای خدایان نیز در اینجا زندگی می کرد و جنگ را تماشا و هدایت می کرد. محققانی که در منطقه کار می کنند نیز بر این باورند که این مکان ساخته شده بر روی این تپه بلند که بر دریا خلیج ادرمیت تسلط دارد، متعلق به خدای ارشد زئوس است.

منطقه تعریف شده به عنوان محراب زئوس بر روی دده تپه، به واسطه پردازش توده سنگی ایجاد شده است. این توده سنگی توسط راه پله ای ساخته شده از کنده کاری روی آن، قابل دسترسی است. طاقچه های محراب، سکوهای نشستن و آب انبار شکل گرفته با کنده کاری در داخل وجود دارد. این آب انبار که به اندازه اتاقی در زیر محراب است و در آن آب وجود دارد، غار زئوس نامیده می شود.

درست در کنار محراب باستانی، مقبره اردم دده قرار دارد که در جنگ های چاناککاله شرکت کرده بود. به این ترتیب محراب زئوس و محیط اطراف آن امروزه همچنان مکان های مقدسی هستند.

شهر باستانی پاریون

پاریون در ساحل آناتولی تنگه چاناککاله، در بخش شرقی که به سمت دریای مرمره گسترش می یابد، قرار دارد. امروزه مرکز این شهر باستانی در مرزهای استان چاناککاله، شهرستان بیگا، روستای کمر قرار دارد.

پاریون، شهر ساحلی دریای مرمره، به ویژه با توجه به داده های به دست آمده در منطقه نکروپولیس، یک شهر تروا محسوب می شود.

پاریون را که عضو اتحادیه دلوس در سال های ۴۷۸ تا ۴۷۷ پیش از میلاد بوده، دو بار به عنوان یک شهر استعماری اعلام شده است، اولی در دوره ژولیوس سزار یا آگوستوس و دومی در دوره هادریانوس.

پاریون، شهری با جوامع مسیحی از قرن دوم میلادی، یک مرکز مهم اسقف نشین در دوره بیزانس بوده و اهمیت خود را از دست نداده است.

در اودیون که یکی از مناطق حفاری شده در پاریون و یکی از سازه های مهم شهر است، در تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۲ مجسمه ای به صورت تکه تکه درآورده شد که تخمین زده می شود که این مجسمه یک زن با لباس از قرن دوم پیش از میلاد و متعلق به الهه آرتمیس باشد.